God in het gekkenhuis

Eli-Yahoo op de berg

Stel je voor een land waar mensen zich hard uitsloven voor het dagelijkse onderhoud. Een land dat geregeerd wordt door de wetten van de vrije markt economie. Waar de mensen hun vrije tijd, hun gezondheid, geluk en vrede offeren, om 24 uur per dag stand-by te zijn, geleid door Google en de waan van alle dag. In dat land is het al drie jaar kurk droog: een door Eli-Yahoo aan de koning van dat land voorspelde droogte als gevolg van de opwarming van de aarde.

*

Na drie jaar gaat Eli-Yahoo naar de koning van het land om het weer te laten regenen. De koning zegt tegen hem: ‘Zo, ben je daar, naarling? Jij die ons land verwoest’.
Eli-Yahoo zegt: ‘Dat ligt niet aan mij, maar aan jou en aan jou wetten. Jullie laten je zo leiden door de waan van alle dag dat je niet ziet wat werkelijk van belang is. Roep al je wiz-kids, techies en Google-adepten maar bij elkaar en alle mensen uit het land. Dan zullen we zien wie er nu gelijk heeft’.
De koning nodigt zijn hele volk uit bij de berg die Eli-Yahoo had aangewezen.
Als iedereen er is spreekt Eli-Yahoo tot de menigte: ‘Ik ben nog de enige in dit land die geen iPad heeft, geen iPhone, geen computer, geen televisie, geen auto, geen agenda, geen e-mail. Jullie hebben dat allemaal en ook al jaren. Jullie offeren je leven en dat van anderen om deze luxe-slavernij in stand te houden. Jullie laten je leiden door Google en de waan van de dag. Ik ben vrij. Door jullie roekeloosheid valt er nu geen regen meer. Laten we dus maar eens gaan kijken welke levenswijze het beste is’.
Op de berg heeft Eli-Yahoo een groot 300 inch beeldscherm laten plaatsen. ‘Let goed op’, roept Eli-Yahoo. ‘Het beeldscherm is niet aangesloten op een computer, noch op internet, noch op elektriciteit, noch op wat voor andere bron dan ook. Laten nu die wiz-kids, die techies en alle Google-adepten proberen om binnen een paar uur buienradar op het beeldscherm te tonen met daarbij de muziek van Gene Kelly ‘Dancing in the rain’ , zonder ook maar aan een van de stekkers te zitten. Als het hen lukt is hun levenswijze het beste, als het mij lukt is die van mij het beste.’
De mensen rondom de berg beginnen te juichen. Dit wordt spannender dan de laatste aflevering van Wetten dass? De wiz-kids, techies en Google-adepten gaan aan de slag. Ze bouwen heel vakkundig een computeropstelling en beginnen met hun opdracht met behulp van alles wat hun ter beschikking staat: wi-fi, bluetooth, satellieten, grote databestanden en een enorme pot koffie. Ze speuren alles na op Google. Na een tijdje beginnen sommige programmeurs naast sigaretten roken ook coke te snuiven. Maar na een paar uur is het grote beeldscherm nog zo zwart als in het begin. Nog niet een puntje kunnen ze oplichten, nog niet één noot komt uit de speakers.
‘Geef het maar op’, roept Eli-Yahoo, ‘en ga eens even aan de kant’.
Hij komt met een paar bijlen aangelopen en roept een paar sterke mannen bij zich. ‘Hier sla de hele boel maar in elkaar’. De mannen gaan aan de slag en na een poosje is er van het reusachtige beeldscherm niet meer over dan een hoop schroot.
Eli-Yahoo gaat rustig voor het volk staan en zegt: ‘Jullie vestigen je hoop op hardware en software, en zonder dat dondert je leven in elkaar. Ik daarentegen heb mijn hoop gebaseerd op dat wat je niet kunt zien. Daarom, doe je ogen dicht en kijk goed in je hart. Wat zie je, wat hoor je?’
Direct begint er iemand te roepen: ‘Ik zie buienradar’. ‘Ik ook’, roept een ander. ‘Ik hoor iemand zingen’, schreeuwt weer een ander. Dan begint het volk als een man ‘Singing in the rain’ te zingen.

I'm singing in the rain
Just singing in the rain
What a glorious feelin'
I'm happy again
I'm laughing at clouds
So dark up above
The sun's in my heart
And I'm ready for love
Let the stormy clouds chase
Everyone from the place
Come on with the rain
I've a smile on my face
I walk down the lane
With a happy refrain
Just singin',
Singin' in the rain

Dan vraagt Eli-Yahoo aan de mensen die nog steeds hun ogen dicht hebben: ‘Wat zegt buienradar?’. ‘Er is niets’ antwoordt het volk.
Eli-Yahoo vraag opnieuw: ‘Wat zegt buienradar?’. ‘Er is niets’, antwoord het volk. En nadat hij dit zeven keer heeft gevraagd roept een kind: ‘Het lijkt een heel klein wolkje’. ‘Het is een wolk’, roepen anderen.
‘Maak dan allemaal maar dat je zo snel mogelijk thuis komt’, roept Eli-Yahoo. Het volk staat op en rent naar huis.
De Wiz-kids en techies hebben tijdens de hele show van Eli-Yahoo verbijsterd toegekeken. Op hun schermpjes was geen Buienradar en ze hoorden al helemaal niet Gene Kelly zingen. Ook Eli-Yahoo pakt zijn biezen en zet het op een lopen. De Wiz-kids blijven alleen op de berg over, verdwaasd voor zich heen starend. Dan zien ze in de verte een wolkje, niet groter dan een vuist van een man. Ze kijken hoe het wolkje groter en groter wordt, donkerder en donkerder tot het een pikzwart reusachtig angstaanjagend monster wordt, dat met gretige klauwen naar hen slaat. De wiz-kids zijn totaal gefascineerd door wat er komt. En als de regen hen wegslaat van de berg en verdrinkt in een nieuw geboren rivier geloven ze het nog niet.

*

Eli-Yahoo heeft zich net voor de grote overstroming in veiligheid kunnen brengen. Een grote loomte overvalt hem en hij voelt zich vermoeid en een beetje depri. Om hem heen zijn mensen aan het twitteren, anderen volgen op buienradar de loop van de stortregens, iedereen is weer helemaal opgegaan in de waan van de dag.
Er komt een boodschapper van de koning bij hem: ‘Dit is een bericht van de koning: ik hoop dat je verdrinkt! En anders zal ik graag helpen om dat voor elkaar te krijgen.’ Dan wordt Eli-Yahoo bang. En hij vlucht. Heel ver weg. Als hij niet meer kan sleept hij zich naar een struik en gaat daar onder liggen en wenst te sterven. ‘Ik ben niet beter dan de rest’, zucht hij.
Hij valt in slaap en wordt wakker gemaakt door een man, die zegt: ‘Hier is eten en drinken. Kom op, je moet nog een heel eind’. Eli-Yahoo ziet vers gebakken brood en een fles drinken. Hij eet en drinkt en gaat weer slapen. Dan wordt hij weer wakker gemaakt door dezelfde man, die weer zegt: ‘Hier is eten en drinken. Kom op, je moet nog een heel eind’.
Dan besluit Eli-Yahoo naar een land te gaan waar geen regen is, waar alleen maar woestenij is. Hij komt uiteindelijk op de plaats waar hij vroeger zijn zoektocht naar God is begonnen: een oude grot waar hij bijna 40 jaar heeft gewoond. Daar overnacht hij.
Vroeg in de ochtend hoort hij de stem van God: ‘Eli-Yahoo, wat doe je hier?’ Voor Eli-Yahoo kan antwoorden gaat de stem verder en zegt: ‘Ga naar buiten en dan zul je God zien’.
En God is bezig, zoals altijd, om voorbij te gaan.
Maar er komt een grote sterke wind voorlangs, die de bergen splijt en die rotsen in stukken breekt. In de wind - geen God.
Net wanneer de wind ophoudt wordt Eli-Yahoos aandacht getrokken door een enorme aardbeving. In de aardbeving - geen God.
Op de aardbeving volgt het vuur. In het vuur - geen God.
En na de aardbeving valt er een stilte die zo ragfijn is, dat hij hoorbaar schijnt. Wanneer Eli-Yahoo zo de stilte hoort, bedekt hij zijn gezicht en gaat naar buiten. Maar in de stilte is God ook niet.
In de verte komt een spelend kind aanhuppelen. Het kind blijft vlak voor Eli-Yahoo staan en zegt: ‘Eli-Yahoo, wat doe je hier?’